متن آهنگ
همه فکر میکنن بهتر ازت بلدن
همشونم گوه میخورن، همه فشلن
حداقل یه چی بگو بخوره به کوپنت
خلاف در نمیاد از اون لپای تپلت
از تحمل دروغ دروغگو مظلوم‌نما
از دادن کولی خستم
نه به شما خوبی اومده
نه به من دیگه خوبی کردن
همتون غرقین تو گوه تا گردن
دهنو بسته نگهدار بخور کمتر عن
حرفم حقه پاشم هستم
مهم نی واسم فحش بدن چند نفر
ایران ناشیانه عقابه
فاخته‌ها انقدر خوردن ندارن نای پر زدن
الان وقت سواله
وقت تفکیک زباله از هم‌وطن
قاطیمون شده نخاله از هر طرف
تو این مبارزه حرف زدن اسلحه‌ست
زمستون رفت
نیست اونی که میداد شعار هم‌قفس
خودتو به کوچه علی چپ نزن
من دیگه واسم عجیب نیست
نمیدونستن کردم کمین
پیشم نموندن رفیقای صمیمی
چون فکر کردن دارم میشم زمین‌گیر
میخونه پوریا تهرانی از تهران کابوس
هجده ساله قدمت امضام
زورتو پولتو زبونتو بکن تو کونت
وگرنه بد شکسته میشه غرورت
قدت نرسید
میدونم تو هم عشق بت بودن توت داری کوتوله
مجسمه سنگیو سر میبرم
میچکه خون، پیروهاش غش میکنن
شوکه کنندست درک میکنم
من فرق میکنم با اینایی که از رو عقده سنگ پرت میکنن
دارم خصومت شخصی با بعدی کلا
نامرد شده نماد مردی
جمع شین جمع شین
سرمون کلاه رفته دسته جمعی
بی‌صدا اومده تومون هرچی چپی
وطن خط قرمز اینا دست گرمین
این رد دادن منو ندیدی
میدیدی زرد میکردی
تخم نداری حرف بزنی
آمار فاند خیط شده الدنگ
تو بزن حرف منی؟
بیست ساله نیومدی حتی به وطنت سر بزنی
بهونه‌هاتون همه چرت
تا خرتناق آلوده به لجنید، تمومین
نیستین آخری، نبودین اولی
واقعیت به هیچی وابسته نیست
دیگه هر دری که میزنم راه بسته نیست
تا اینجاشو دیدی بشین بازم ببین
صفر بیست یک کابوس
میبینیم هم دیگه رو تو آینده
همشونم گوه میخورن، همه فشلن
حداقل یه چی بگو بخوره به کوپنت
خلاف در نمیاد از اون لپای تپلت
از تحمل دروغ دروغگو مظلوم‌نما
از دادن کولی خستم
نه به شما خوبی اومده
نه به من دیگه خوبی کردن
همتون غرقین تو گوه تا گردن
دهنو بسته نگهدار بخور کمتر عن
حرفم حقه پاشم هستم
مهم نی واسم فحش بدن چند نفر
ایران ناشیانه عقابه
فاخته‌ها انقدر خوردن ندارن نای پر زدن
الان وقت سواله
وقت تفکیک زباله از هم‌وطن
قاطیمون شده نخاله از هر طرف
تو این مبارزه حرف زدن اسلحه‌ست
زمستون رفت
نیست اونی که میداد شعار هم‌قفس
خودتو به کوچه علی چپ نزن
من دیگه واسم عجیب نیست
نمیدونستن کردم کمین
پیشم نموندن رفیقای صمیمی
چون فکر کردن دارم میشم زمین‌گیر
میخونه پوریا تهرانی از تهران کابوس
هجده ساله قدمت امضام
زورتو پولتو زبونتو بکن تو کونت
وگرنه بد شکسته میشه غرورت
قدت نرسید
میدونم تو هم عشق بت بودن توت داری کوتوله
مجسمه سنگیو سر میبرم
میچکه خون، پیروهاش غش میکنن
شوکه کنندست درک میکنم
من فرق میکنم با اینایی که از رو عقده سنگ پرت میکنن
دارم خصومت شخصی با بعدی کلا
نامرد شده نماد مردی
جمع شین جمع شین
سرمون کلاه رفته دسته جمعی
بی‌صدا اومده تومون هرچی چپی
وطن خط قرمز اینا دست گرمین
این رد دادن منو ندیدی
میدیدی زرد میکردی
تخم نداری حرف بزنی
آمار فاند خیط شده الدنگ
تو بزن حرف منی؟
بیست ساله نیومدی حتی به وطنت سر بزنی
بهونه‌هاتون همه چرت
تا خرتناق آلوده به لجنید، تمومین
نیستین آخری، نبودین اولی
واقعیت به هیچی وابسته نیست
دیگه هر دری که میزنم راه بسته نیست
تا اینجاشو دیدی بشین بازم ببین
صفر بیست یک کابوس
میبینیم هم دیگه رو تو آینده