خواننده: متین مرعشی
خواننده دوم: پرواز همای
نام آهنگ: هوای روزگار
ترانه سرا: متین مرعشی و پرواز همای و مجتبی کاظمی
آهنگساز: جابر بهارمست
تنظیم کننده: جابر بهارمست
Artist: Matin Marashi & Parvaz Homay
Song: Havaye Roozegar
تاریخ انتشار: 1404
بازدیدها: 7
متن آهنگ
بوشویی بنایی مَرَ بی قرار
رفتی وبیقرار من و رها کردی
تو ننی چی دَردی دَره انتظار
نمیدانی که انتظار چه دردی دارد
دِ اَن غن نیه سنگ سینه درون
این دیگر غم نیست در سنگ درون سینه
دِ ماتم نخوانم که نَره شوگون
دیگر از ماتم نخواهم خواند که شگون ندارد
میخونَ بیدین از می چیشمان فیده
به خونی نگاه کن که از چشم هایم میرزد
می اشکَ بیدین دم به دم سرخَوَ
اشک مرا ببین که هر دم سرخ میریزد
تو پاییز بوشویی بهاره کُری
تو پاییز رفته بودی و اکنون بهار است زیبا
می روزان همش انتظار کری
روزهای من با انتظار میگذرد زیبا
بو گفتی کی ابرا ببارد اَیی
گفتی که ابرها بگذرند دوباره باز میایی
بیا کی بوموردَم من از تنهایی
بیا که از تنهایی در حال مردنم
هیزار ساله اینگار کی وارش مِرِه
انگار هزاران سال است که باران میبارد
تیرافا ایسم تا میچون سو دَره
تا چشم هایم قدرت دیدن دارند در انتظار تو میمانم
هوای روزگار بی محتوایه
هوای روزگار دیگر محتوایی ندارد
آخ محبت در گرفتاری دَوایِ
محبت در روزگار گرفتاری دوای درد است
اخ خداوندَ بیدین اَ روزگارَ
خداوندا نگاه کن به این روزگار بد
آخ میان بر قشنگی بی وفایَ
یارم با این همه زیبایی بی وفاست
شبا تا سحر منتظر بودم و
ز حال دلت بی خبر بودم و
تو حتی به خوابم نمی آمدی
و من خیره هر شب به در بودم و
بگو کی به داد دلم میرسی
امان از غریبی و از بی کسی
به خوابم بیا یک شب و رحم کن
رهایم کن از رنج و دلواپسی
نگفتی که با من چه ها میکنی
مرا در خیالت رها میکنی
من بی خبر از جفای مهان
گمان کرده بودم وفا میکنی
بو گفتی کی ابرا ببارد اَیی
گفتی که ابرها بگذرند دوباره باز میایی
بیا کی بوموردَم من از تنهایی
بیا که از تنهایی در حال مردنم
هیزار ساله اینگار کی وارش مِرِه
انگار هزاران سال است که باران میبارد
تیرافا ایسم تا میچون سو دَره
تا چشم هایم قدرت دیدن دارند در انتظار تو میمانم
رفتی وبیقرار من و رها کردی
تو ننی چی دَردی دَره انتظار
نمیدانی که انتظار چه دردی دارد
دِ اَن غن نیه سنگ سینه درون
این دیگر غم نیست در سنگ درون سینه
دِ ماتم نخوانم که نَره شوگون
دیگر از ماتم نخواهم خواند که شگون ندارد
میخونَ بیدین از می چیشمان فیده
به خونی نگاه کن که از چشم هایم میرزد
می اشکَ بیدین دم به دم سرخَوَ
اشک مرا ببین که هر دم سرخ میریزد
تو پاییز بوشویی بهاره کُری
تو پاییز رفته بودی و اکنون بهار است زیبا
می روزان همش انتظار کری
روزهای من با انتظار میگذرد زیبا
بو گفتی کی ابرا ببارد اَیی
گفتی که ابرها بگذرند دوباره باز میایی
بیا کی بوموردَم من از تنهایی
بیا که از تنهایی در حال مردنم
هیزار ساله اینگار کی وارش مِرِه
انگار هزاران سال است که باران میبارد
تیرافا ایسم تا میچون سو دَره
تا چشم هایم قدرت دیدن دارند در انتظار تو میمانم
هوای روزگار بی محتوایه
هوای روزگار دیگر محتوایی ندارد
آخ محبت در گرفتاری دَوایِ
محبت در روزگار گرفتاری دوای درد است
اخ خداوندَ بیدین اَ روزگارَ
خداوندا نگاه کن به این روزگار بد
آخ میان بر قشنگی بی وفایَ
یارم با این همه زیبایی بی وفاست
شبا تا سحر منتظر بودم و
ز حال دلت بی خبر بودم و
تو حتی به خوابم نمی آمدی
و من خیره هر شب به در بودم و
بگو کی به داد دلم میرسی
امان از غریبی و از بی کسی
به خوابم بیا یک شب و رحم کن
رهایم کن از رنج و دلواپسی
نگفتی که با من چه ها میکنی
مرا در خیالت رها میکنی
من بی خبر از جفای مهان
گمان کرده بودم وفا میکنی
بو گفتی کی ابرا ببارد اَیی
گفتی که ابرها بگذرند دوباره باز میایی
بیا کی بوموردَم من از تنهایی
بیا که از تنهایی در حال مردنم
هیزار ساله اینگار کی وارش مِرِه
انگار هزاران سال است که باران میبارد
تیرافا ایسم تا میچون سو دَره
تا چشم هایم قدرت دیدن دارند در انتظار تو میمانم