دانلود آهنگ شایع و مهیار و میلاد به نام سیگارای نکشیده

[ورس یک]
ببینم خوشبختی تو؟
یه چی که دلتو خوش کنه داری؟
جایی کف زدنه برا همه
یه دلیل که مشتتو مشت کنه داری؟
کتابی که باش رشد کنی داری؟
یکی که دیدیش چشاتو درشت کنی داری؟
تو هم مث من خودخوری داری؟
توو فکر آرزوهات تا صب نمیخابی؟
تو هم یادت میره بد بقیه رو؟
هر روز توو خونه میشنوی حرفای همیشه رو یا نه؟
من اصاً دوس دارم واضح ندیدن و
اعصاب همیشه خردمو مودِ جریمم و
من ماله گوش ندادنم اصاً
چون اینطوری راحتم همه ناراحتن ازم
تو هم مث همه باهام حرف نزن
نمیتونم باشم باهات هم نظر
کسی نمیدونه چمه من توو اتاق
الآن کجام و میخوام برسم تا کجا
هرروزمو به فکرِ فردا دچار
سیگارای نکشیده تلپن پا شُشام
اما دیگه میشکنمشون
دیگه لب نمیزنم به هیچ رقمشون
من جای آرزوهام نیس بغل جوب
توو خونم کنده شده أ بیخ کلکشون
من یه آدم دیگه ساختم
از ضربان همیشه تندِ زیر کاپشنم
بستم با خودم دیگه گاف ندم و
نیفته پایین عینهو گاو سرم
من دیگه فندک نیست جیبم
گذشت اون شبا که کلم گیج میرفت
من این منو تغیر میدم
به همه نشون میدم به وقتش کیم

[کورس]
به خودم سر زدم بعد کلی دوری
به خودم سر زدم حالش اصاً خوب نیست
توو چشام زل زد و بهم خندید
انگاری این وسط یه چیزی اصاً جور نیس
چقد سوختی تو توو آتیشِ من
چقد به دست تو من بازیچه شم
حالا که برنمیام از پسِ تو
میشکونم خودمو آینه واسطست

[ورس دو]
دور شدم اَ آدمای بی رحم
نزدیک شدم به باورای دیگه ام
نمیخام دیگه مث قبل باشم
میخوام شروع کنم اَ نو با پیلم
خسته شدم بسه گلم ، مسته شلم
دست خودم نبود لحظه شدن
عمرو میگم حصر دورم
توو نسلِ گو*م گیر مغزه پرم
چقد جلو آینه خرد شم بگو
چقد سیگارا دود شن بگو
چقد توو این تنهاییام با خودم
خلوت کنم بگم دوستم بمون
درس گرفتم درس پس میدم
راه درستو دربست میرم
این شکستا رو از بس دیدم
الان جبران اون همه پسرفت میشم
میدونم میتونم گذشتمو خاک کنم
میدونم میتونم بن بستِ رو راه کنم
میدونم میتونم میلاد قدیمو
برای همیشه بکُشم و روبان سیاه قاب کنم
باورم اینه از پسش برمیام
آروزمو میکنم تهش من بیدار
ساخته شدم برا همه سختیا
سلام آینده بعدش عزت زیاد

[کورس]
به خودم سر زدم بعد کلی دوری
به خودم سر زدم حالش اصاً خوب نیست
توو چشام زل زد و بهم خندید
انگاری این وسط یه چیزی اصاً جور نیس
چقد سوختی تو توو آتیشِ من
چقد به دست تو من بازیچه شم
حالا که برنمیام از پسِ تو
میشکونم خودمو آینه واسطست

[ورس سه]
رنگ مالیدم به دیوارای اتاق
نظم دادم به بهم ریختگیش
به حال و هوای همیشگیش
به پایه شکسته یِ میز
به همه چی یه شکلی دادم
دیدم همون که دلم دلش میخوادم
دیدم یه ترس از تغییر الکی و
چند ساله هی الکی هی کشش میدادم
چقد شدنی بود ، چقد خودم
سختش کرده بودم این زنده بودنو
أ خودم عُق زده بودم نصف خونه رو
اما باز یه تصمیم کرد مثل کوه منو
تصمیم گرفتم تکرار نشه
هر غلطیو میدونم اشکال تهشه
امشب دیگه مث همیشه نی
با نیش باز چشمام لشه