دانلود آهنگ علی سورنا به نام آخرین وسوسه

[ورس یک]
نترسیدیم از دار
نه خم شدیم رو به جباران
نعره کشیدیم مست و بیدار
چه گرد و خاکی به پا کرد فرار یاران
همین گذشت پشتِ پرده
وصف حالِ ما نبرده
کاردو فرو کردیم تا ته تووی صحنه
دشمن هنوز پی بخیه میگرده
یا زیرِ دست و پای هم پاره مُردن
یا سگ نگهبان کاخ لردشونن
این گوسفندا عاشق صدای گرگن
خوارتونو * بمونه گل تهش
شرح حال ما رقص رو لب تیغ بود
اما کار شما کاسبای تبلیغ
بنویسید تاریخو که یادتون بمونه
اعتبارتون به خونه وصلِ بالتون به لونه
اعتقادتون به نونه و نقابتون رو خونه
زنده ها رو بو بکشید هار پاره پوره
تا بوسه باد و این اجتماع سوخته
لباس هر کی غیر زنده ها رو بتکون
که توو حجاب نمیره ذهن پاک و زنده خو
هار و زنده خو باش، بیدار و شعرِ خون
ما تولدمون توو عشق ماشه بود و بوم
که تا توله ننه بابات لاشه بود و …
من هنوز کارده تنم با من
با من دَم از امنیت جاده نزن
ماها باج ندادیم شما رو راهت ندادن بفهم
فرق مجرم و غیر مجازو نفهم ده تا
ده تا مثل من بس واسه ریختن اگه
یه تنه ریز به کاخ بزنن هفت تا
هفت تا مجوزو بکن هفت سوراخت لاشی
کسی نمیگه تا کجا داد بزنم ببین
یه شعر شدم راوی باد و
زمانو نجات دادم از دست ثانیه ها
تنهایی راهو بداهگیمو گم کردم
اونجا که از ترس دادم به هر قافیه جا
یه روزی میفهمی مفهوم زندان
تا که چالت بکنن توو تبانی آزادی
تو نه گریخته شدی از جایی و نه به جایی
کشیده شدی غیر این اتاقی که داری
توو این قهقهرا خونه کفن احمقاست
میزنه مخ به از خونه جسد شرخرا
به خیلیا میشه رسید ته خطای ممتد
به ما میشه رسید از بوی دهن کرکسا

[کورس]
توو این کویر خون آلود
من آویزه صلیبه تنم
منتظرن بشکنه بشونه
سرم کرکسای قبیله خلاء
بوری و رهام کردی وسط بوران
میخونم با زخم –
من دیوونه تر از اونام
میام پایین از این صلیب سوزان
توو این کویر خون آلود
من آویزه صلیبه تنم
منتظرن بشکنه بشونه
سرم کرکسای قبیله خلاء
بوری و رهام کردی وسط بوران
میخونم با زخم –
من دیوونه تر از اونام
میام پایین از این صلیب سوزان

[ورس دو]
– خریت نوجوونیاتو داری
وقتی منفعت پاپیچت میشه
من زندگیم یه کارناوال از غلطه
ولی حقو کی گارانتی بهت میده
پرتم از توو گله سرد و بی نفوذ
اما بیتام آتیشت میده
یه غول تنها نه همسرم نه دوست
نه داداشی ام دیگه
اما عادیه دیگه
عادیه تا مرگو *
توو تخیل جمعتون نیستم توو خر بازیام
با سطل خالی میپاشم رنگ رو دیوار
در میاد نقشه نقش رو شیار
یه مرد با یه تاج خوار رو سرش
میزنه پُک به سیگار
میگه ایدت واسه فردا چیاست
راه میرم بلند
میگم آدما یه ثانیه هیچ کاری نکنن
تموم شه
میگه هو، چه خبرته مگه سگ زده بهت
میگم تو دیگه چرا زور توو غبغت؟
صبحو میفروشی ولی هنوز شب تنته
خیره میشه قفل یه لحظه به در
میگه گرمه چقدر
میبُرم با قیچی یه تیکه هوا
میدم بهش مکث میکنه
میگه تووش گرمه چقدر
ما درد میکشیم
ما زخمی و تیر خورده و سیر
از هر کی که هست
از هر کی که نیست
میگه یه خبر ترسناک واسه همیشه شوم
شما تازه زدید وسط رویه پوچ
این آخرین وسوسه سرودمه به زنده ها
لا برده های مُرده عفونت یه اجتماع
بذار صعود بکنن به عمق عقده هاشون
اونا نفهمیدن چیه سقوطتون به ارتفاع
ارتفاع تلخ تنتون، بگو باشن منتظر تا در بزنن
باشه یاد تاریخ این هدفگیری
که چطور با تانک گذاشتیم توو قلب مگس

[کورس]
توو این کویر خون آلود
من آویزه صلیبه تنم
منتظرن بشکنه بشونه
سرم کرکسای قبیله خلاء
بوری و رهام کردی وسط بوران
میخونم با زخم –
من دیوونه تر از اونام
میام پایین از این صلیب سوزان

[ورس سه]
بگید از کشته های سفره
از این خون آسمون صورت سرخ زمین
با همه ضرورت قامت شکستتون
بزنید توو قلب درشت قبیلتون
بگید از دروغ جمع لاغر و تنهاتون
از لکه های خون رو دامن سرمایه
از مرگ سادگی از حیرت آزادی و
از ترکیدگی چرک تاول فرداتون
از اونا که حذفن از دسته و سازش
از مدرسه اداره، مسجد و دانشگاه
ما که عضو نشدیم توو بیماری جمعیتون
کشیدیم تهمت این بیماری رو تا اصلاح
بی لباس معامله لخته میره سرما رو
یه تن تیکه موند واسش تخم کینه همراهش
حتی عشقو نخواست توو معامله هاتون
یه نه محکم ساخت به * دلال
بگید که زندگی همینجاست
بیرون از کمان ساعت کشیدگی فردا
میاد به سمتت و هنرمند همینجاست
که نمیدونه کِی و کجا کشته میشه اما
زیادن اونا که غرقن توی لیست نظام های سلطتون
یه مشت کاسه لیس مجروب
بگید از صداها، از نگاه های مجروح
خودکاراتون، باتوم های دست پلیس های سرکوبه
خط های قرمز و مرزها رو بردار
اونم بی ابزار امنیت دلال
هم توو کار ما پیدا نشد توو این چند سال
ما دردیم اینا اشراف، به ما نگید همکار
اگه فقط یکم جر میخوردین عین زنان حاشیه
میدیدید زندگی مهمه
توو زمین استبداد زیر آلت استعمار
از واژن شهر جمع کنسرت دین و دیرتو بخون
واسه اونا که طرفدارتن هی
اینجا واقعیه، خطرناکه شهر
گوشی دستته این رو با اربابتم
اسلحه واسه ما مفهوم بود نه ابزار رقص
طرفم بیا مرد، پ یه قشون تا ته
لا دندونم جنازته
خودتون به * میرین و کاسبتون پارست
انقده فشار نده خودکارو پاره شد اون کاغذ
افق زندگی از دل یه رخداده
اونجا که بهت میگن دیوونه بِرون سمت اون دینه
که تار و پود بزنیم بیرون از هر سنگر
جنگو یاد بگیر تا گم نشی توو جنگل
ادامه بده حتی به زور هم که میشه
گند بزن خوبه، بدون بعدش میشه
مثل من که کرکس رو دیدم پروانه
همین مسیر من رو کشوند سمت پیله
گند پشت کند، اضطراب پر از صدام
لای یه مشت موش موزی عمق لحظه هام مرد
چقدر باید پرت میبودم
که از لاشه گذشتم اعتراف کنم به لاشخور
به دندون کشیدم لاشه هامو شاد
خوک های ترسو، بی عرضه و توان
اما مهم نیست، همین یه راه تازه ساخت
چون هنر من نقد میشه از لای ضایعاتون
لاشخورهای بی کیفیت
روو بلندهای رشد بکشیدم
نه میمیرم، نه برمیگردم
بهتره از پشت بکشیدم
از این لحظه هر کی زنده به * رفت و ساخت
با ارواحش همونو به حساب جنایت بذار
* دونه دونه مثل سابق
بهتره که بیاید با این اسارت کنار