متن آهنگ مهراب به نام همسایه
دیگه کسی نمونده که بگه پشتت میمونم
وصیت می کنم واسم نماز نخونن
اصلا بالا سرم نزارین کسی گریه کنه
من جوون بودم ولی با عقاید کهنه
من میرم زیر خاکی که از زندگی آزاده
من مهرابم اسمی به معنی سجاده
این دردا واسه امثال من یه عمره خاطرست
خاطره بود ولی بد جوری کمرمو شکست
از صدای اون بچه ای ام که اینده میاد
به تو میگه مادر ولی پدرشو میخواد
وقتی بزرگ بشه نزار بیاد سر خاکم
بگو خدا دوسم داره فقط یه ذره ناپاکم
بگو وقتی تحملش طاق شد
روز و شبش دود و دم و همین یه اطاق شد
لرزش دست و پام خب تا خرخره رسیده
شاهرگای پاره مفصل بریده
ناخونای زخمی دیوارای خونی
با قرص دیازپامو یه مرگ آسمونی
صدای جیغ و داد اون مادر معصومم
هوای دلگیر خونه که میگه محرومم
از زندگی دوباره و عاشقی و بازی
تا مست کردن و دعوا و حاشیه سازی
سرفه های خونی و حلقه ی توو دستم
ریه های داغون چه کاری بده دستم
مشتم پر از قرص و روی سگم بالا اومد
این دفعه تیغه کم آورده جلو رگام زانو زد
این دفعه نه اشکی بریز و نه سیاهی بپوش
فقط یه وصیت تابوت منو بگیر به دوش
میخوام واسه آخرین بار بالا سرت باشم
دفنم می کنن خاک زیر پاشم
ببین آسمون به خاطر من خون گریه کرد ها
امروزمو کشتم به امید فردا
گره ی کور زدیم و نتونستیم بازش کنیم
تخته گاز میرفتیم و ترمز آرامش برید
پای قولی که دادیم واینستادیم جدا شدیم
ز خیال باطل که فکر کردیم خدا شدیم
یه روزی یه جا میبینمت که تنها نیستی
رفیقم کنارته ولی تو خوشبخت نیستی
نه دلم به موندنه نه دلت به رفتنه
پشیمون میشی همون روزی که دیره
دلم به هر کسی که خوش شد دل خوشی هامو کشت
افسردگی اومد قرصم که مشت مشت
خاطرات مثل یه تیغ کند می مونه که پاره نمی کنه
فقط زخماش می مونه
آدمای غمگین عجب حافظه ای دارن
حواسشون پرته عاشق تیغ و طناب دارن
دیگه عادت کردم که بهت عادت نکنم
قولای الکیه هیشکی رو باور نکنم
میگرن گرفتم شنیدی؟
امشب حالم خرابه از اون حالایی که دیدی
بد خوب میاد جلو چشَم فقط اینو موندم
تو چرا از من بریدی؟
تو آفتاب من بودی منم درخت بی سایه
ما خونه یکی بودیم چطوری همسایه؟
تو همسایه ی من بودی همسایه بودی؟
این همسایه هنوز روت غیرت داره ها
اسم همسایه بخدا حرمت داره ها !
تو بی حرمتم نکن دستامو ول نکن
تنهایی یعنی با بغض بخوابی یعنی
عکسشو می بینی زیر پتو دوباره گریت میگیره
دوباره بی تابی یعنی دستاتو
روی عکساش بسابی
دوباره بی خوابی دوباره بی خوابی
سردردهای مدام انگار نداره هیچ راهی
حرمت این مردو دوس داشتی چی شد؟
حالا واست یه آدم غربتی شدم؟
غیرتی دوس داشتی قیمتی نبودی
که بخوام سرت غیرتی بشم
یه وقتایی میشه که یه چیزی سهمت نیست
درست مثل دستام که تو دستت نیست
حتی خود خدام تو رو از یاد می بره
انگشت اشارشم دیگه به سمتت نیست
ولی بمون بزار مردم بخندن
به اشکام بزار با حرص بخندن
یا اونایی که وقتی داری عشق اولشونی
یا وقتی که نداری چشماشونو به روت می بندن
تنهایی بخشی از بزرگ شدنه
یعنی اینقدر تیغ بکشی که پوستتو بکنه
مثل مردی که از بغض و کینه پُره
تو دل شب تو خیابون پرسه میزنه
دلگیرم من و تو عاقل نشدیم
بعد جداییمون آدم سابق نشدی
حتی به جای آب شبا الکل میخورم
حالم تو خودم نیست یهو دستامو میبرم
یهو خون فواره میزنه سرتاسر خونه
یاد بیت قدیمی دیوونه خونه پره خونه
اصلا از این به بعد منم و تنهایی
اصلا گور بابای فکرای رویایی
وصیت می کنم واسم نماز نخونن
اصلا بالا سرم نزارین کسی گریه کنه
من جوون بودم ولی با عقاید کهنه
من میرم زیر خاکی که از زندگی آزاده
من مهرابم اسمی به معنی سجاده
این دردا واسه امثال من یه عمره خاطرست
خاطره بود ولی بد جوری کمرمو شکست
از صدای اون بچه ای ام که اینده میاد
به تو میگه مادر ولی پدرشو میخواد
وقتی بزرگ بشه نزار بیاد سر خاکم
بگو خدا دوسم داره فقط یه ذره ناپاکم
بگو وقتی تحملش طاق شد
روز و شبش دود و دم و همین یه اطاق شد
لرزش دست و پام خب تا خرخره رسیده
شاهرگای پاره مفصل بریده
ناخونای زخمی دیوارای خونی
با قرص دیازپامو یه مرگ آسمونی
صدای جیغ و داد اون مادر معصومم
هوای دلگیر خونه که میگه محرومم
از زندگی دوباره و عاشقی و بازی
تا مست کردن و دعوا و حاشیه سازی
سرفه های خونی و حلقه ی توو دستم
ریه های داغون چه کاری بده دستم
مشتم پر از قرص و روی سگم بالا اومد
این دفعه تیغه کم آورده جلو رگام زانو زد
این دفعه نه اشکی بریز و نه سیاهی بپوش
فقط یه وصیت تابوت منو بگیر به دوش
میخوام واسه آخرین بار بالا سرت باشم
دفنم می کنن خاک زیر پاشم
ببین آسمون به خاطر من خون گریه کرد ها
امروزمو کشتم به امید فردا
گره ی کور زدیم و نتونستیم بازش کنیم
تخته گاز میرفتیم و ترمز آرامش برید
پای قولی که دادیم واینستادیم جدا شدیم
ز خیال باطل که فکر کردیم خدا شدیم
یه روزی یه جا میبینمت که تنها نیستی
رفیقم کنارته ولی تو خوشبخت نیستی
نه دلم به موندنه نه دلت به رفتنه
پشیمون میشی همون روزی که دیره
دلم به هر کسی که خوش شد دل خوشی هامو کشت
افسردگی اومد قرصم که مشت مشت
خاطرات مثل یه تیغ کند می مونه که پاره نمی کنه
فقط زخماش می مونه
آدمای غمگین عجب حافظه ای دارن
حواسشون پرته عاشق تیغ و طناب دارن
دیگه عادت کردم که بهت عادت نکنم
قولای الکیه هیشکی رو باور نکنم
میگرن گرفتم شنیدی؟
امشب حالم خرابه از اون حالایی که دیدی
بد خوب میاد جلو چشَم فقط اینو موندم
تو چرا از من بریدی؟
تو آفتاب من بودی منم درخت بی سایه
ما خونه یکی بودیم چطوری همسایه؟
تو همسایه ی من بودی همسایه بودی؟
این همسایه هنوز روت غیرت داره ها
اسم همسایه بخدا حرمت داره ها !
تو بی حرمتم نکن دستامو ول نکن
تنهایی یعنی با بغض بخوابی یعنی
عکسشو می بینی زیر پتو دوباره گریت میگیره
دوباره بی تابی یعنی دستاتو
روی عکساش بسابی
دوباره بی خوابی دوباره بی خوابی
سردردهای مدام انگار نداره هیچ راهی
حرمت این مردو دوس داشتی چی شد؟
حالا واست یه آدم غربتی شدم؟
غیرتی دوس داشتی قیمتی نبودی
که بخوام سرت غیرتی بشم
یه وقتایی میشه که یه چیزی سهمت نیست
درست مثل دستام که تو دستت نیست
حتی خود خدام تو رو از یاد می بره
انگشت اشارشم دیگه به سمتت نیست
ولی بمون بزار مردم بخندن
به اشکام بزار با حرص بخندن
یا اونایی که وقتی داری عشق اولشونی
یا وقتی که نداری چشماشونو به روت می بندن
تنهایی بخشی از بزرگ شدنه
یعنی اینقدر تیغ بکشی که پوستتو بکنه
مثل مردی که از بغض و کینه پُره
تو دل شب تو خیابون پرسه میزنه
دلگیرم من و تو عاقل نشدیم
بعد جداییمون آدم سابق نشدی
حتی به جای آب شبا الکل میخورم
حالم تو خودم نیست یهو دستامو میبرم
یهو خون فواره میزنه سرتاسر خونه
یاد بیت قدیمی دیوونه خونه پره خونه
اصلا از این به بعد منم و تنهایی
اصلا گور بابای فکرای رویایی
پخش آنلاین آهنگ مهراب به نام همسایه
0:00
0:00
کد پخش آهنگ
لینک کوتاه مطلب